Endoskopowe operacje zatok przynosowych
Nowoczesne rozwiązania w leczeniu zatok przynosowych
Endoskopowe operacje zatok przynosowych to innowacyjne procedury, w których wykorzystuje się endoskop – małe, elastyczne urządzenie wyposażone w kamerę i światło. Podczas tych operacji, laryngolog wprowadza endoskop do nosa Pacjenta, umożliwiając precyzyjną wizualizację obszaru zatok przynosowych. Dzięki temu lekarz może dokładnie obejrzeć wnętrze zatok, co umożliwia precyzyjne diagnozowanie i usuwanie problemów, takich jak polipy, zapalenia czy inne przeszkody.
Endoskopowe operacje zatok przynosowych są doskonałym rozwiązaniem z kilku powodów. Po pierwsze, są one znacznie mniej inwazyjne niż tradycyjne zabiegi chirurgiczne, co skraca czas rekonwalescencji i zmniejsza ryzyko powikłań.
Ponadto, dzięki wykorzystaniu endoskopu, lekarz może dokładniej i skuteczniej usuwać źródło problemu. Wreszcie, endoskopowe operacje zatok przynosowych pozwalają na bardziej precyzyjne działanie, minimalizując uszkodzenia otaczających tkanek i zapewniając Pacjentowi szybszą poprawę jakości życia po zabiegu.
1
FEOZ
Czyli funkcjonalna endoskopowa operacja zatok (ang. FESS). To minimalnie inwazyjny zabieg chirurgiczny, podczas którego usuwane są wszelkie przeszkody utrudniające napowietrzenie zatok.
Wykonywany jest przez nozdrza, w znieczuleniu ogólnym, bez konieczności nacinania skóry twarzy. Dzięki zastosowaniu endoskopu i bardzo precyzyjnych narzędzi mikrochirurgicznych możliwe jest dokładne usunięcie zmian chorobowych (stanów zapalnych lub polipowych) i poszerzenie naturalnych ujść zatok.
Pacjent, w zależności od zakresu zabiegu, może zostać wypisany przez lekarza prowadzącego tego samego dnia lub na drugi dzień zostając pod obserwacją. Można w ten sposób zoperować wszystkie zatoki przynosowe.
2
CEZ
Czyli balonikowanie, technika endoskopowego cewnikowania zatok (nazywana również balonikowaniem czy balonoplastyką zatok).
Polega na udrażnianiu zatok poprzez poszerzenie ich ujść naturalnych przy użyciu precyzyjnych narzędzi chirurgicznych. Na specjalnych prowadnicach lekarz wprowadza do zatok baloniki, które w trakcie powiększania poszerzają ich ujścia. Zatoki są jednocześnie oczyszczane z zalegającej wydzieliny.
CEZ to zabieg małoinwazyjny, jego przebieg zależy od tego, czym i w jakim stopniu zajęte są zatoki. Trwa około 1h, a Pacjent wraca do formy w ciągu 2–3 dni. Wyraźną poprawę Pacjent odczuwa już kilkanaście godzin po zabiegu, może swobodnie oddychać przez nos, a ewentualne dolegliwości bólowe są niewielkie i mijają szybko.
3
Polipektomia
To zabieg polegający na usunięciu polipów nosa i zatok. Polipy to patologiczne narośla błony śluzowej. Wypełniają one jamę nosa oraz zatoki, blokując ich ujście, upośledzając drożność nosa.
Operacja wykonywana jest przez otwory nosowe z wykorzystaniem narzędzi mikrochirurgicznych (kleszczyków) lub noża obrotowego. Jest również wykonywana techniką endoskopową.
Czas rekonwalescencji po zabiegu wynosi ok. 10-14 dni. W tym czasie należy unikać przegrzewania organizmu (sauna, gorące prysznice i kąpiele), wyjść na basen, nurkowania, lotów samolotem oraz intensywnego wysiłku fizycznego. W jamie nosowej powstają strupki, mogą wystąpić skrzepy oraz obrzęk błony śluzowej nosa.
4
Płukanie zatok
Precyzyjne płukanie zatok w czasie zabiegów endoskopowych. Przy pomocy giętkiej obrotowej końcówki wypłukuje się bardzo dokładnie zatoki, usuwając z nich chorobotwórcze bakterie, które tworzą biofilm (zbiorowisko, w którym bytują mikroorganizmy) w zatokach.
Płukanie odbywa się pod ciśnieniem przez poszerzone w trakcie wcześniejszych operacji naturalne ujścia zatok z jednoczesnym odessaniem zalegającej wydzieliny.
Zatoki czyszczone są roztworem soli fizjologicznej, czasem dodaje się do niego również steryd lub antybiotyk, co zwiększa skuteczność terapii. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym.
5
Małoinwazyjne zabiegi
Przy użyciu aparatu z końcówką ssącą i nożem obrotowym (shaver).
Stosuje się je głównie do usuwania polipów nosa i innych tkanek patologicznych z nosa i zatok, by przywrócić ich drożność. Końcówka ssąca z nożem obrotowym o średnicy 2,5–3,5 mm wsysa polip do wnętrza kanału ssaka, a następnie rotujące ostrze odcina tkankę.
Technika ta pozwala na minimalizację uszkodzenia tkanek sąsiadujących, zmniejszenie krwawienia podczas operacji oraz możliwość stałej obserwacji pola operacyjnego. Zabieg przy użyciu tego urządzenia jest minimalnie inwazyjny, sprzyja bardzo szybkiemu gojeniu się ran, ogranicza powikłania. Gwarantuje to Pacjentowi szybki powrót do pełnej sprawności (nawet 3 razy szybszy niż po tradycyjnych metodach!).
